تفریح کن تا رشد کنی

آیا تفریح باعث رشد ما میشود؟

اگر منِ ده سال پیش میخواست پاسخ این سوال را بدهد،پاسخ من این بود: 100 درصد نه 

اما منِ امروز من با همه ی کشف و شهود ها و تجربه هایی که در طی ده سال اخیر بدست آورده است پاسخ این سوال را اینگونه میدهد:

100 درصد بله

اگر بخواهم با شما صادق باشم هنوز هم ذهن منطقی ام،در پذیرفتن این موضوع،اندکی مقاومت دارد،هنوز هم نمیتوانم بپذیرم که (ذهن منطقی ام نمیتواند بپذیرد) که تفریح کردن میتواند باعث رشد ما بشود .

اما این دلیلی بر حقیقت نداشتن این موضوع نیست.

بله من هم مثل شما سالها درگیر محتواهای پیج های انگیزشی یا سخنرانان انگیزشی بوده ام که میگویند:

• 5 سال کار کن و هیچ تفریحی نکن بعدش کلی رشد میکنی
• برای موفقیت باید از خوشی های زندگیت بزنی
• برای موفقیت باید تنها بشی
• نمیشه که دنبال تفریح باشی و بتونی موفق بشی
• آدمها ثروتمند از صبح تا شب کار میکنن و هیچ تفریحی نمیکنن که ثروتمند شدن
• وهمه ی این جملات بی اساس  و بی سرو ته

بله من نیز سالها تحت تاثیر این موضوعات بودم و برای همین هم هست که ذهن منطقی ام نمیتواند بپذیرد که :

تفریح لازمه ی زندگی انسان است

چون سالهاست که با اطلاعاتی اشتباه بمباران شده است

سالهاست که به ما گفته اند که اگر کاری را فقط با نیت تفریح انجام بدهیم ،اشتباه است و ما زمانمان را تلف کرده ایم.

چون سالهاست به ما گفته اند که برای موفق شدن در زندگی نباید لحظه ای از لحظات زندگی را از دست داد و باید همه ی لحظات و روزهای زندگی را به بهترین شکل ممکن از آن بهره برداری کرد و تفریح کردن بدترین شکل ممکن استفاده کردن از زمان است و در نتیجه حرام است.

ذهن من و تو سالها با این اطلاعات بمباران شده و برای همین ما فراموش کرده ایم.

ما لذت بردن از زندگی را از یاد  برده ایم.

ما یادمان رفته است که چگونه از زندگیمان لذت ببریم.

ما نگاه سودجویانه به همه ی لحظه های زندگی و همه ی آن موهبت هایی که در لحظه زندگی به ما هدیه میدهد داشته ایم و شروع به قضاوت این موهبت ها به خوب و بد کرده ایم و حتی تا جایی پیش رفته ایم که با خیلی از انسان ها اصلا ارتباط نگرفته ایم چون این در ذهنمان بوده است که این آدم چیزی برای اضافه کردن به من ندارد پس دلیلی ندارد که بخواهم زمانم را با او بگذرانم!!!!

اتفاقی وحشتناک که خود من سالها درگیرش بودم و معاشرت کردن با انسان های بی نظیری را به خاطر غرق شدن در این توهم از دست دادم که :

معاشرت من با این آدم چیزی به من اضافه نمیکند در نتیجه دلیلی ندارد بخواهم زمانم را با او تلف کنم.

به جایی رسیده بودم که به آدمها به چشم پله های موفقیتم نگاه میکردم و هرکسی وارد زندگی ام میشد که احساس میکردم ،پله ی خوبی برای به موفقیت رسیدن من نیست،با اومعاشرت نمیکردم.

من با عقل محدود خودم و براساس باورهای محدود کننده ی خودم،انسان های بی نظیری را که جهان هستی سر راهم قرار میداد،قضاوت میکردم و به شکلی بی رحمانه کنار میگذاشتم.

فقط به خاطر وجود طرز فکرهای محدود کننده ای که بالاتر برایت توضیح دادم.

یک جایی به خودم آمدم و دیدم که زندگی ام کاملا بی تعادل است واصلا بلد نیستم تفریح کنم.

به خودم آمدم و دیدم که زندگی ام شده کار و کار و کار و صرفا انجام دادن کارهایی که در آینده قرار است اثری داشته باشد  و از لحظه ی حال و لذت بردن از لحظه ی حال غافل شده ام.

اشتباه نکن،نگاه به آینده و انجام کارهایی که اثر مناسبی برای آینده ی ما دارد،کار خوبی است.

مساله زمانی ایجاد میشود که این نگاه به آینده از تعادل خارج میشود و زندگی تبدیل میشود به تلاش هایی پایان ناپذیر برای آینده.

زمانی که این موضوع را متوجه شدم،شروع کردم به ایجاد تعادل در زندگی ام،دیگر انسان ها را پله نمیدیدم و حضورم در جمع ها را قضاوت نمیکردم و تلاش کردم تا یادبگیرم تفریح کنم و خوش بگذرانم.

خیلی نسبت به قبل بهتر شدم تا زمان ضبط این پادکست که وقتی با دوستم مشغول صحبت در کافه بودم،نشانه ای بهم داده شد که بازهم لازم است تا تفریح بیشتری را وارد زندگیم کنم و زمان هایی را فارغ از هردلیلی فقط کاری را که احساس خوبی به من میدهد انجام بدهم.

توضیحات مفصل اینکه چگونه تفریح کردن باعث رشد ما میشود را میتوانید در پادکست زیر گوش کنید